O rəssam idi.O öz hisslərini
fırçaya bulayıb tablo üzərində əks etdirirdi mənəviyyatını.O yaşayırdı öz
boyaları,öz fırçası və əsərləri ilə.Bir gün o kor olur...İllərlə o barmaqlar
fırçaya toxunmaqdan məhrum olur.Bu onun həyat faciəsidi kiməsə adi gələ bilər...O
tənha hiss edir özünü.İçində bir qadın obrazı yaradaraq onu sevməyə başlayır.Bu
obraz onun qaranlıqlara məhkum olmuş dunyasında yeganə əlvan rəng olur hansı
ki,o əlvan rəngi rəssam öz qəlbinin gözləri ilə görür.O çox çalışır bu obrazı
tabloda əks etdirməyə amma risk etmir.Qorxur ki,şüur altı dünyanın yaratdığı bu
gözəlliyi barmaqlar korlaya bilər...Bəlkə də o bu obrazı öz fırçasına
qısqanır...Amma bir gecə o hisslərini fırçasına tam sığındıraraq bu obrazı
tablo üzərində çizməyə başlayır.O bu əsəri əllərinin köməyi,qəlbinin gözləri ilə
çəkir...Əsər bitdikdə isə o əsəri uzun illər gizlədir.O öz sevdiyi qadın
obrazının portretini belə qısqanır.İllər sonra o əsər sərgiyə çıxmalı olur və
portret üçün böyük məbləğ tələb olunur.O məbləğ ki,həmin rəssamı dünya işığına
qaytara həmçinin də milyonçu edə bilər...O yenə portret çəkə bilər amma...O özü
də bilir ki,bu portertin cizgilərini eyni dəqiqliklə çəkə bilməyəcək.Həm də
qısqanclıq...Onun qadın obrazı artıq başqasına məxsus olacaq.Onun qadınının bədən
cizgilərinə neçə-neçə həyasız baxışlar bacaxaq...Yox...O əbədi qaranlıqlara məhkum
edərək özünü son gününədək öz əsərinə sarılır...Əsərin adı isə LAVİNİA olur...
Bura mənim dünyamın sadəcə bir hissəsinin əksidir...
четверг, 14 июня 2012 г.
50 AĞ QIZILGÜL
Güzgü
qarşısında dayanır ağ saçlar,
Solğun
qırışmış dəri solğun dodaqlar.
Köhne
kasmetikalarin içindən götürür pomada,
Ənlik,kirşan
o bəzənir amma cizgilər pərişan.
Yadına
düşür nəsə açır dolabı,
Asılqandan
çıxarır o bəyaz paltarı.
Dolan
gözləri gülümsəyir dodaqları deyir:
-Həəə
bunu geyinəcəm axı belə o məni daha çox bəyənir.
Görəsən
nurani kimin görüşünə tələsir?
Astaca
geyinir qadın həyəcan keçirir.
Yarı
seyrəlmiş saçlara əvvəllər taxardı gül,
Çox
düşünür bu dəfə ag saçları qara tül örtür.
Evdən
çıxır pilləkənlərlə ehmalca aşağı düşür,
Gecikirmiş
kimi yol boyu həyəcanla addımlayır,
Avtobus
dayanacağı...
O
bilirdi bu yol onu aparır ona,
50 il
əvvəl olduğu kimi onun görünüşü qaydasında,
Çatır
ünvana...Mağazadan 50 ağ qızılgül alır,
O
bunları kimə aparır?Məzarlıq...
O qəbirə
yaxınlaşır...Baş daşının tozunu yaylığıyla alır,
Nəsə
danışır:
-Həyatımda
ilk səni sevdim,
Hər
zaman yanımda olacağına söz verdin,
Zalım
fələk fırlatdı çarxını aldı əlimdən səni,
Sənin
üçün darıxdım...
Bu
gün bizim toyumuzun tarixindən keçir 50
il...Xatırladım...
Hər
zaman sən gələrdin görüşümə qırmızı çiçəklə,
Bu
günsə mən 50 ag qızılgül hər biri 1 ilinə hədiyyə,
Bəxş
etdin mənə...
Səhv
etdim!Sənə “mənsiz ölərsənmi “-sualını verərkən,
“Sən
həyatdan gedərkən məni də özünlə aparacaqmısan?”-Sualını verməliydim sənə.
Sənsə-“Hə”
deyərək mənə söz verəydin gərək...
Sən nə vaxt gedirsən?...
Mən hər
dəfə siqaretə aludə olmuş insanlardan onu niyə çəkdiyini soruşanda onlar hamısı
eyni cavabı verirdilər:”Fikrimi dağıdıram”...Maraqlı idi dedim bəlkə düz deyirlər.Mənim
də içimdə sən var idin sağalmaz yara...Çox düşündüm nəhayət dünən axşam mağazaya
girəndə bir qutu siqaret aldım.Evə gəldim.Valideynlərimin yuxuya getməsini gözlədim.Hər
kəs yatdı.Qaldım tək...Pəncərəni açdım bir siqaret yandırdım...Birinci
tüstü...Öskürdüm əvvəl-əvvəl iki,üç,dörd və öyrəşdi sinəm...Başladım çəkməyə...Heç
kim bilmədi.İlk rəfiqəmə dedim siqaret çəkdiyimi o da mənimlə çəkdi...Hər dəfə
onunla sevgilimizi unudacağımızı danışıb yalançı təsəllilərlə özümüzü
aldadırdıq.Sonra onun anası siqaret çəkdiyini
bildi bir gün mənimlə münasibətlərini qırdı.Qaldım yenə tək...İndi də bu
tənhalığı söndürmək üçün daha çox çəkirdim.Hər gün artırdı siqaretin sayı...Bir
gün axşam da valideynlərim qoxunu hiss etdi...Çox qışqırdılar üstümə döydülər,xeyli
nəzarətdə saxladılar...Siqareti də atdım o da getdi...Sonra dərslərimi də
atdım.Universitetdə hər gün qaiblərim çoxalırdı.Mənə maraqlı deyildi özünü
Einstein hesab edən tərbiyəsiz müəllimlərin “tərbiyəli” övladları barədə
nağılları.Mənə maraqlı deyildi rüşvət qoxusunu ciyərlərinə qədər çəkmiş
universitet divarları arasında dekanın korrupsiya ilə mübarizə barədə fəal
iştirakına görə asılmış buldoka oxşayan simasını əks etdirən portreti...Mənə
maraqlı deyildi bacısını sinifdən kənara çıxmağa icazə verməyən “qeyrətli”
qardaşların pilləkənin altına düzülüb çıxıb düşən qadın müəllimələrin və
qızların ətəyinin altına,arxalarına baxıb küçə sözləri ilə öz aralarında
müzakirəsi aparması...Mənə doğma idi boz küçələrin arasında İ-podu yandırıb boş
səkilərin birinə sığınıb öz dünyamdakı beşinci fəsildə özümü
tapmaq...Universiteti də bitirdim beləcə günləri öldürə-öldürə...Sonuncu
universitet günündə çəkilən şəkillərdəki süni ifadələr də mənə maraqlı deyildi
ya da hər kəsin həmişə bir yerdə olacağına söz verməsi...Göz yaşları və tələbəlik
illəri üçün darıxacağını deməsi...Universiteti bitirməyimizdən iki ay keçmişdi
ki,şəhərdə üz-üzə gələn qrup uşaqlarının heç salamlaşmamağını gördüm.”Biz
mehriban qrupuq” deyən qruplaşmaların da indi bir-birilə iyrəncə bəhsə-bəhsini
də görməli oldum.Oğlanların çox qız tutması bəhsi,qızlarınsa tez ərə getməsi
mübarizəsi...Qonşudan qalma dala...Hmm görə nə qədər düşük mənəviyyatın
sahibisiz.Nə isə onlar da getdi bir gün...Başladım musiqi ilə məşğul olmağa
vokal sinfinə yazıldım...Aydaaa bu dərslərə gedib-gələndə avtobusdakı erotika
lap bezdirmişdi...Yaşlı qadına yer verən qızın arxasında dayanan oğlanın...Nəysə...Bir
gün bunlardan da bezdim...Atam mənə vokal təhsilimi bitirəndə maşın hədiyyə
etdi.Bax bu yadda qalan olmuşdu.Rahat öz maşınıma əyləşib yolumu gedirdim çox
şükür məni bezdirən bəzi şeylər də artıq yox idi...Sonra yenə dostlarım
oldu...Sən də ara-sıra yadıma düşürdün amma...Yox unutmamışdım yadımda
idin...Bir gün maşın qəzasına düşdüm yanımda olan dostların da mənə münasibəti
qəzaya uğradı.Ehhh...Maşın getdi elə dostlarım da getdi...Özümə gəlib daha bir
karyera qurmağı düşündüm artıq az qala yaşım iyirmi beşə çatırdı.Mənim həyatımda
hələ də məni həyata bağlayacaq tutarlı səbəb yox idi...Bir gün söz yazmağa
başladım.Bəstəkar tanışım vardı dedim o da musiqi bəstələyər və mən
oxuyaram.Eşitmişdim ki,yazıçılar da yazdıqca unudur sevgilisini.Amma məncə bu
da siqaret söhbəti kimi yalan idi.Böyük filosof demişdir ki”Bir insanı unutmağa
çalışmaq onu hələ xatırladığınızdan xəbər verir”.Mən də nə qədər ki yazırdım
demək onu xatırlayacaqdım amma bunu da sınadım...Mahnı da bəstələndi mən oxudum...Bir,iki,üç,beş,on...Konsertim
də oldu...Fanatlar,jurnalistlər,kameralar,fotoqraflar...Şəkil çəkdirmək üçün
arxamca gəzən pərəstişkarlarım,suallarını yağdırmaq istəyi ilə alışan
jurnalistlər,maraqlı məqamları tutmağa çalışan fotoqraf və kameralar...Hədiyyələrimi
demirəm hələ telefonuma saysız-hesabsız gələn xoş sözlərlə dolu mesajları,rəsmi
səhifəmə yazılan sevgi hissləri.Yenə dostlarım oldu.Küçədə az qala yaxasına
adımı yazıb “Filankəslə münasibətim var”deyə yazıb gəzən dostlarım...Bir gün
bundan da bezdim...Mahnılar da getdi,səhnə də,fanatlar da daha
yazmırdı...Dostlarım da yox oldu...Hə yenə...Hmm...Hər şeydən vacib illərim də
getdi...İndi otuz yaşım var...Mənim yaşıdlarımın evi,uşaqları,əri...Mənsə yenə
tək...İndi otağımda oturub bunları yazıram.Sonuncu yazımdı daha
yazmayacam.Çünki nə qədər ki səndən yazıram yadımda olacaqsan...Daha qələmimi də
atıram.Bu məktubdu heç hekayə də deyil bəlkə də...Çünki sənə bir sual yazıram və
cavabını gözləyəcəm.Bu vaxta qədər gör nələr gəldi-getdi həyatıma...Unutmadım...Unuda
bilmədim...Həyatımda yoxsan amma hamıdan çox sən varsan.Sən hər şeydə varsan.Ən
böyüyü elə sən mənim özümdəsən.Özümdən də getdim indi depresiyadayam bəs nə
vaxt gedirsən?...
Sən həmişə mənimləsən...
Bu gün yenə avtobusla yol
gedirdim.Uzun yol deyildi qət etməli olduğum amma mən bu yol heç bitməsin istədim...Arxa
oturacaqlardan birində əyləşdim yanımdakı oturacaqda sən var idin.Amma biz heç
danışmırdıq mən sadəcə hiss edirdim sənin varlığını.Bəxtimdən yanımda başqa
biri əyləşmək istəmədi avtobusa minənlər başqa oturacaqlarda otururdular mənim
yanımda sən idin...Yol boyu mən susurdum elə sən də...Telefonu çıxarıb tənhalıqdan
bir not yazdım qeydlərə sən heç soruşmadın nə yazıram deyə...Nə yaxşı ki heç fikir
vermədin yazdıqlarıma yoxsa yenə deyəcəkdin ki,”mən yanında ola-ola niyə
ayrılıqdan yazırsan yenə”?Doğrudur özüm də oturub dərinə gedəndə anlayıram ki,tək
olmadığım halda niyə tənhalıqdan yazım ki?Şəhərə çatdım.Xəfif külək vardı həmin
gün.Yanımda idin sən də...Şəhəri gəzdik söhbət edirdik amma heç kim bizi
eşitmirdi.Mən səninlə danışırdım elə bil sən də eşitmirdin amma heç bir fikrimə
nə etiraz nə təsdiq bildirmirdin.Çox asandı səninlə ünsiyyət qurmaq.Nə vaxt istəsəm
danışırsan mənimlə nə vaxt sussam sən də susursan.Evə də getdik.Şam yeməyi
hazırladım.Bir boşqab da sənin qarşına qoydum.Sən yemədin.Heç barmağını da
vurmadın.Yooox..Ona görə yox ki,sən bəyənməmişdin dadını.Canım sevgilim sən
düşünürdün birdən mən doymaram ya da ac qalaram öz payını da saxlayırdın mənə...Gecələri
birgə yatırdıq.Yanımda uzanırdın heç toxunmurdun hisslərini ələ alırdın hər
gün.Mənə qiymazsan bilirəm...Ona görə səni yatağıma qədər yaxına buraxırdım...Hərdən
səhərədək danışırdıq səninlə.Suallar verirdim sənə.Qorxurdum bezərsən onlardan
özüm özümə cavab verirdim sənin yerinə.Sən susursun...Bir gecə anam eşitmişdi səninlə
söhbətimizi .Yoox bu gün deyəcəm ki,-”sən artıq neçə gecədir ki yanımda
yatırsan.Öldürməyəcəklərki məni səninlə heç öpüşmürük də.Sadəcə uzanırsan da
yanımda”.Hə belə də oldu amma gecə yox.Səninlə günorta söhbət edirdim ki anam
içəri daxil oldu:-“Qızım,kiminlə danışırsan?-dedi.
-Sevgilimlə
ana...
-Telefonda?
-Yoox
onu görmürsən yanımdadı...
-.........
-Baaaax
burdaaa.Yenə görmürsən?
-.....(anam
kövrələrək qapını bağladı)
Sonra
həkimlər gəldi.Hmm...Məni dəli hesab edirdilər.Sənin yanımda olduğunu onlara hər
cür sübut etməyə də çalışdım.Səni təsvir
də etdim.Dedim:-Vallah yanımdadı hər yerə bir yerdə gedirik son vaxtlar.Heç
kimin belə sadiq sevgilisi yoxdu.Axı kim bu qədər onu sevən insanın yanında
olur?Onlar paxıllıq edirdilər mənə.Həkim qadın idi.Hə!Hə!Axı onu bu qədər sevən
biri olmayıb.Bədbəəəəəxt necə inansın axı mənə?Əvvəlcə evimizə gəlirdi o
qadın.Sənin barəndə sözlər alırdı məndən.İfritə!Mən də həmişə səni tərifləyirdim
səni çox sevdiyimi deyirdim.Bir gün paxıllığından mənim arxamca maşın da göndərdi.Məni
evdən ayırdılar ağ otağa bağladılar.Əynimdə də ağ geyim vardı.Ətrafdakılar mənə
psix deyirdilər sən yenə susurdun.Axı niyə?Sən sadəcə mənim dalımca gəlirdin.Bir
şeyə sevinirəm məni ağ otağa bağlayanda sən də mənimlə girdin bura.Nə fərqi
varee bura ya ev?Əsas yenə biz bir yerdə yatırıq,söhbət edirik.Təkcə yemək gətirən
xaladan istəmişdim mənə 2 qab gətirsin.Yalandan deyirdim ki:-Doymuram.Əslində
isə sənin üçün sifariş verirdim onu.Sən yenə yemirdin.O qab qalırdı.Bir gün bir
qab yemək gətirməyə başladılar artıq o xala mənim sifarişimi nəzərə almırdı.Mən
də səninlə yeməyimi bölmək istədim.Yarısı yeyirdim yarısını yox.Axı qorxurdum
ac qalarsan...Həkimlər yeməyi niyə sonadək yemədiyimi soruşanda “Sevgilimə
saxlayıram yarısını o da yesin” dedikdə onlar mənə hər gün iynədə maye yeritməyə
başladılar.Mən qışqırırdım.Sənsə yenə susurdun.Axı niyə?Birdən bədənim
keiyirdi.Mən sənə baxırdım.Sən mənimlə idin ağrılarımı da gözlərində görürdüm.Sən
də bilirdin məni çox incidir.Həkim məndən soruşanda ki:-Bəs biz niyə sənin
sevgilini görmürük?
Mən
cavab vermişdim ki:-O mənə çox sadiqdi.O təkcə mənim onu görməyimi istəyir
bütün gözlərdən gizlənir.
Elə həmin
gündən sonra o həkim qadın əsəbləşmişdi deyəsən.Axı kimin sevgilisi belə
edib?Hamı bir-birini görür onlar sadiq deyillər.Bir tərəfdən də mən sənin qədər
möhtəşəm bir insan olduğunu çox istərdim onlara göstərmək...Əlimi ürəyimə
qoydum:-”Onlar” təəssüki səni görmülər amma sən həmişə mənimləsən...Qoy görməsinlər...Bilməsinlər...Əsas
mən səni hiss edirəm...
Fahişə Qəlblər...(Lyrics of rap)
Heç sizin
ruhunuz içinizdən çıxıb gönüşünüzə baxıb?
Gülüb
deyibmi ki, “Sizin iç dünyanız görünüşünüzə uyğun gəlmir”,
Deyibmi ki,
“Sizin görünüşünüz iç dünyanıza haqqsızlıq edir!”
~ * ~ * ~ *
~
Yalanla bəzənmiş nağılların badına
getdim,
İllərim
aldanmış qəlbimin badına getdi.
Uzaqlaşdım
dostlardan onların yeri qəlbimdə itdi,
Uzaqlaşdışdım özümnən də,
Ağlamıram
daha göz yaşlarım da bitdi.
Bitən
çox şey oldu...əvəzində nifrət,acı,aqressiya ehhh...
Dayandı
nəbz onlar da getdi...
Nəhayət
ruhum çıxdı içimdən ətrafımda dövr etdi,
Baxdı
əvvəlcə heyrət etdi,sonra ağladı.
“Sənin
görünüşünə haqqsızlıq edir iç dünyan”-dedi,
Ruhumun
görünüşünə baxdı gözlərim,
Bu
gözlər çox əzilmiş eybəcər görüntünü fəth etdi,
Çarəsiz
qaldım qarşısında özüm öz ruhumun,
Ruhum
ona olan xəyanəti əff etdi,
Amma
onun sözləri bu bədəni məhv etdi.
Cismim
ruhumun görünüşünü ört-basdır etdi insanları aldatdı,
Heç
kim heç nə bilməsə də öyrəndiyim bu həqiqət qayıtdı...
Özümü
aldatdı...
~ * ~ * ~ * ~
Sən
get!Sən də tərk et get!Qaç bu sakitlikdən,
Sənin
qəlbin çoxdan çıxıb bakirlikdən.
Sənin
hisslərini aldılar fahişələr,
Aldılar
səni məndən çox uzaqlara apardılar...
Axı
biz iki mələk saf,təmiz dünyamız vardı,
Axı
biz fərqli idik,ilahi bir sevgimiz vardı...
Harda
qaldı?Yoxsa yarıdamı qaldı bu romanın ardı?
Bəlkə
də heç bu roman deyildi zaman günlərimizi əlimizdən alırdı...
Qaçırdı
dəqiqələr sən yanımda ikən vaxt daralırdı,
Sevgi
kədəri ucuz satıb,xoşbəxtliyi baha alırdı.
Demə ki,düz
demirəm səhvlərini danmağa çalışma,
Bağışlamayacam!İndi
qəbul et ya da taleyinlə barışma.
Sən
sevgimizi ehtirasına qurban verən insansan,
Sən qəlbini
fahişəyə icarəyə verən insansan.
İnsansanmı
sən ümumiyyətlə mən düşünürəm?
Necə
sevmişdin səni...Yooooox...Hələ də səni sevirəm...
~ * ~ * ~ * ~
Pəncərəmdən
qarşı binaya açılır görüntü,
Eyvanda
bir qız ağlayır cizgilərdə üzüntü.
Görəsən
onundamı sevgilisi vurub qəlbinə yara,
Zaman
aparır bu çürümüş qəlbləri görən hara?
Məzara?Yooox!Ölən
hisslər üçün həyatdan çoxdan yoxdu,
Qəlb
ümüdlərlə dolu,ümüdlər zəif qəmdən toxdu.
Çoxdu
indi xoşbəxtlikdən ac sevgi dilənən ürəklər,
Gün gələr
“Qəm” ölər Şahzadə yenidən həyata gələr.
Gün gələr
mənim tacımı əvəz edər başqa şahzadələr,
Uşaqlıq
dostlarım məni başqası ilə əvəz edər.
Başında
ucuz tac gəzdirən eybəcər fahişələr,
Siz
onlarla özünüzü aldadarkən,
Mən
ağ libasda,Tanrı dərgahı və mələklər...
Подписаться на:
Сообщения (Atom)