Pərvanə

Salam.Mənim adım Arzudu.Bilmirəm kimin arzusu olmuşam ama mənim arzularım çox olub.Məni məhv edən arzuların “Arzu”su olmuşam mən.Nə zaman kimisə sevsəm,nəyi istəyib ona çatmağa çalışsam məni məhv edib.Dostlarıma çox bağlı insan idim mən.Sonra anladım hamısı sadəcə xoş gündə insanın yanında olan varlıqlardı.Valideynlər də bəzən səninlə mənfəət olaraq davranır.”Səni dünyaya gətirmişik ki,böyüyəndə bizə baxasan”.Dünyaya gəldiyin gündən sənə məqsədli davranırlar biz dostların bizi istifadə etməsindən niyə inciyək ki?Sevgi desən...O daha böyük axmaqlıqdı bu şəhərdə.Bir cəmiyyətdə ki,qadına “seks maşını” olaraq yanaşırlar hansı incəlikdən,romantikadan söhbət edək?

Mən çox həssas insanam.Sevgiyə də,romantikaya da ac biriyəm.Bu məni məhv edir.Hər dəfə inanmağa çalışıram,sınayıram,hər cəhtlə hiss etmək istəyirəm ama mən daş heykəllərin içində “ipək qəlb” axtardığımın fərqinə varanda pərişan oluram.

Ağlamaq,günlərcə üzülmək,dərinə getdikcə batmaq sonra öz saçlarından özünə “kəndir” düzəldib içində olduğun quyunun içindən çıxmağa çalışmaq...Dərinə batmaq bir çür ağrıdır ruhu,quyudan çıxmaq başqa cür.

Əylənmək,süni gülüşlər,guya sən dünyanın  ən pozitiv insanısan kimi davranmaq,sakitlik axtarmaq,kimsənin səni görmədiyi yerə çəkilib ağlamaq,sonra solğun cizgilərini kirşanla canladırıb heçnə olmamış kimi günə qaldığın yerdən davam etmək...O belə səni sən bilmədən məhv edir...Hər şeyin yaxşı olmasına çalışdıqca MƏHV OLMAQ teoriyası...Nə qədər də qəribədi.Bu bir telefon almaq üçün 2 ay işləyib pul yığmaq kimi bir şeydi.Bir dənə yaxşı bir şey olacaq deyə,sən 2 ay vaxtını,əsəbini,sağlamlığını itirirsən.

Pərvanə...Gərək mənim adım Pərvanə olaydı.Həmişə sevdiyim şeylər məni məhv edib.Yazmağa başlamaq səbəbim də elə bundandır.Məhv olan şeylərimi yazmaqla təsəlli edirəm.Bəzən yaşamaq istədiklərimi,bəzən artıq yaşamış olduğum şeyləri qələmə alıram.İnsanlar oxuyur,həzz alır,-“Gözəl yazmısan,Necə qəşəng sətirlər var”-deyir,heç fərqinə belə varmadan ki,sizin oxuyarkən həzz aldığınız cümlələr məni məhv edən hadisələr əsasında yazılır...Mən sevdiyim insanların “Pərvanə”siyəm,ya da mən hansısa pərvanənin “Arzu”suyam,bədənimdə yuva qurub zaman-zaman ruhumu “yandırmaq üçün....

Ocaq deyək dünyanın dərdini daşıyanlara,
Nur deyək,Pərvanə ömrü yaşayanlara...

Vicdanlı Əclaf

O gedən gündən heçnə vecimə deyil.Çox alçaq biri olmuşam boynuma alıram.Bir insana dəli kimi aşiq olub,sadiq qalıb onun üçün dünyadan ayrılıb göydən günəşi gətirib nura boyasan belə dəyərsiz qaldığımı anladığım gün başladı bu günlər.Bu arada mənim adım Fəriddi.24 yaşım var.Oğlanların əksəriyyəti kimi mənim də dərdim qızlardı.Ama eqom çox yüksəkdi.Mənimki gözəl qızlardı bir də zövqlü.Hər qıza “qoz qoymuram”.Bəzən aylarla yatağımda qız olmur bəzən hər həftə sonuna bir qadınla yatıram.Demirəm ki,onlarla sadəcə yatmaq üçün bunu edirəm mən gözəl qadınlardan zövq alıram.Bəzən aralarında qısqandığım da olur.Sonra özümə "update" verirəm NƏ SEVGİ?Onlara toxunmaq,öpmək,onların incə qollarında məst olmaq və sevdiyim qadının ətrini unutmağa çalışmaq...Və hər belə gecədən sonra ağlamaq hamamda,soyuq suyun altında yanan ürəyi soyutmağa başlamaq.Bəlkə də bütün bu qadınlarda kiminsə ətrini unutmağa çalışarkən o qadınlar da məndə kiminsə ətrini unutmağa çalışırmış deyə düşünürəm.

Gözəllik...Hər dəfə özümə,ehtirasıma sahib çıxa bilmirəm gözəl qadın görüncə.Əvvəllər bir qadına aid olmağı bacaran biriydim.Siqaret yandırıram onun tüstüsündə bütün “qadınlarımın” bədən cizgilərini xatırlayıram,yadıma düşür öpdüyüm hər qadının boynu,incəliyi,beli...Sonra hamısı iyrənc gəlir mənə.Onların “kolleksiyasının” bir “puzzle”-ı olmaq istəməzdim mən.Bir qadının,bir sevgilinin,bir qızın hər şeyi olmaq istəyirdim mən.Olmadı...İndi sanki bu qancıqlarla yatanda onun xəyanətinin qisasını alıram hamısından.Əslində hər birinə xəyanət edirəm-deyə düşünürəm zövq verir.Qadınlar bəzən saf sevgiyə ucuz yanaşır.Maşın,pul,yaraşıqlı olmaqmış vacib olan.Məndə də hamısı var.Ama onların heç birindən qadınlar yararlana bilmir.Mən imkan vermirəm daha dəqiq desək.Yaraşığımı istifadə edirəm ən çox.O da bu fahişələrdən nəsə almaq üçündü yenə də.Alıram...Mənə hər cəhtlə özünü “ağır” göstərməyə çalışan çəkisiz ifritələr gördüm nə qədər.Ailə qurmaq istəyən zövqlü qadınlar da az olmadı bu günədək hələ də var.Ama mən daha heç kimə aid olmaq istəmirəm.Deyirlər belə həyatın da sonu olmur vecimə də deyil.Harda qırılar,qırılar da...Mənim “Mən”-i çoxdan çıxıb gedib içimdən...Bilmirəm heç o daha yaxşı idi yoxsa bu...Bilmirəm...

“Dünən gecəki mən deyiləm,mən sevgiyə inanıram və sevgiylə sevişməyi tərcih edirdim axı”-demək hər dəfə...Mən bu deyiləm,mən bir qadına aid olmaq istəyirdim...Tərk olunmaq fahişələşdirir insanın ruhunu,xəyanət edib gedən fahişənin əsəriyəm mən...Vicdanım var...Vicdanlı Əclafam mən...

Bir sevgilim olsun istəyirəm...

Əvvəllər məndə bu hiss istək yox idi.Ya körpə olduğum üçün ya da bu hissin nə olduğunu bilmədiyim üçün.Amma son zamanlar şəhərə çıxıb əl-ələ gəzən cütlüklərə baxdıqda boş qalmış barmaqlarım qəlbimə üsyan edir.Çox maraqlıdı niyə sevgisiz insan stimulsuz və həyata boz pəncərədən baxır?Mən çox soruşdum bu sualı hər kəsdən çox da məntiqli cavab verən olmadı...Öz içimdə axtardım və müxtəlif versiyalar irəli sürdü beynim:Bir sevgilim olsun istəyirəm mənə darıxmağa imkan verməsin,təkcə onun üçün gözəl görünüm deyə güzgüyə baxmaq həvəsi yaratsın məndə.Bir sevgilim olsun istəyirəm hər dar günümdə başımı enli çiyinlərinə qoyub heç də tək olmadığımı dərk etdirsin mənə.Bir sevgilim olsun-güldürsün,şənləndirsin,hər bayram qabağı ona nə hədiyyə alım deyə bütün mağazaları vurum bir-birinə,hər onun ad günü tarixində ilk mesajı mən yazım o da mənimlə xoşbəxt olduğunu məhz məni sevdiyi üçün dünyanın ən böyük ziynətini əldə etdiyini desin mənə.Olmasın maşını.Uzaq məsafələri avtobus oturacaqlarında başımı qoyum çiyninə qısa yolları əl-ələ verib gəzə-gəzə gedək sadəcə.Eybi yox olmasın çox pulu xərcləmək üçün avara dostlara fahişələrə...Olsun bir az...Getməyək restoranlara gəlsin həyətimizə damın üstünə çıxaq hamıdan uzaaaq görüş yerimiz olsun bu məkan gizlicə...Bir sevgilim olsun istəyirəm...Sevsin...Sevsin məni dəlilər kimi yatanda da adımı sayıqlasın gecə mənsə öz otağımda saatın əqrəbləri ilə oynayım vaxtı çəkib qabağa özümü aldadım ki...Görüşə az qaldı...Bəzənməyə başlayım bir neçə saat öncə...Bir sevgilim olsun istəyirəm bəzənməsəm belə gözü olmasın süni gəlincik obrazlı ucuz manikenlərdə,yarıçılpaq iyrənc fahişələrdə...Sevsin...Sevsin məni...Hər toxunuşunda öpmək üçün yaxınlaşanda dodaqlarıma iyrənməyim ki,neçə qadın bədəni görməyib bu cizgilər bu hisslər bu gözlər bakirə...Bir sevgilim olsun istəyirəm məni olduğum kimi sevən.Dəyişməsin məndə heç nəyi o qədər çox sevsin ki məni mən seçim onu...Unudum hər şeyi...Olmasın toyumuz bahalı restoranlarda,olmasın gəlin maşını Svarovski qaşlarla...Sadə daş-qaşsız uzun bəyaz don,gözlərimdə sürmə,bir az ənlik,kirşan,üzümdə tül duvaq verək əl-ələ üzüyümüz olsun saxsıdan amma qəlbini versin mənə briliantdan.Sevsin...Sevsin məni...Mənə istədiyim hər şeyi olmasa belə çox şeyi özü təşkil etsin məndən xəbərsiz...Bir-birimizə xoş olan nə varsa onu da edək elə-belə səbəbsiz...Bayramı gözləməsin bir çiçək bağışlamaq üçün sadəcə alsın o çiçəyi üzümdə təbəssüm yaratmaq üçün...Mən xəstələndikdə mənimlə bir keçirsin,mən ağlayanda mənimlə kövrəlsin,mənim uğuruma məndən əvvəl sevinsin...Ən sadə geyimimdə də mənə “Dünyanın ən gözəl qadınısan”desin...Yox!Mən demirəm mənə yalan söyləsin!Bəzi şeylər var ki onları gizlətsin.Pis olan şeylərin də yaxşı tərəfini bilsin,ağlından beynində qara fikirləri silsin...Danışarkən sözlərin ən xoşunu seçsin lazım deyil mənə gündə yüz dəfə “sevirəm” desin sadəcə həftədə bir dəfə o sevgini göstərsin...Bu qədər bəsitdir ağır deyil mənim sevgim...Mən həyatdan məncə o qədər də çox şey istəmədim...Gecikir nədənsə taleyimə mənim sevgilim...Gəlsin artıq darıxıram gəlsin də diqqəti ilə qayğılarımın nəfəsini kəssin...Heçnə istəmirəm başqa.Sevsin...Məni dəli kimi sevsin

Yalnızlığın Euphoriya'sı

Sətirlərə düzürəm yenə hərfləri səssizcə, Güzdüzləri boş ver dost,mən gecələri sevirəm. İçmək də çəkmək də qadına yaraşmaz deyirdim, İndi özüm həm içirəm,həm də çəkirəm... Bagırsam dünyaya kar da eşidər məni, Bir tək Tanrı bilir mən nələr çəkirəm. Tufan qopur otağımda dağıdıram hər şeyi, Asılan pərdə kimi bir gedirəm bir də gəlirəm... Tənhalığın eyforiyasını yaşayır bədənim, Beynimdə o qədər səs var sakitdi ürəyim. Bəzən qorxudur təklik görən neyləyim?! Ama onu həm sevirəm həm də nifrət edirəm Mələklərlə göndərsəm Allaha ahımı, Tezmi həyata keçər çox mu gözlərəm?! Buralar mənlik deyil apar bu Nazlını, Yenə təklikdən misraları yazıram,silirəm...

Olur hərdən...

Çox az hallarda darıxıram bu gün o gecələrdəndi, Bir az səsin bir az ətrin dağılsın sərin yatağıma… Gəl sevgili,bilirəm darıxmısan barmaqların toxunduqca barmaqlarıma, Titrəyirsən nədən?... Mən səni səndən gizlədirəm bu aralar fikir vermə olur hərdən, Zibil anti depressantların təsiridi,nədi,üşüyürəm ama tərlidi bədən… Baxışlarınçün darıxmışam gəl bu gecəni dənizdə keçirək, Sən süz çaxırdan səbəbsiz gülək,qucaqla hərdən,bir badədən içək. Külək də rəqs edir pərdəylə bax otağım necə səssizdi, Əsəbləşirəm yoxluğuna dərmanlarla keçmir ömür qəlb ölümə tələsdi Bir istəyim var apar məni buralardan əbədi yanımda qal, Anlamır məni heç kim sənə deyəcək o qədər söz var. Sarıl soyuq payız gecəsində nəfəsinlə ruhum bəlkə istiləşə, Hər səhər də oyat məni incə öpüşlə…

Şahzadə ilə Çobanın nağılı

Biri vardı biri yox idi.Bir Şahzadə var idi.Ailəsinin sevimlisi,dostlarının ən çox istədiyi insan idi.Gözəl idi,hər şeyi vardı.Bir qızın Tanrıdan arzu etdiyi nə varsa o sahib idi hamısına.Bir istəyi vardı həyatının sevgisini tapmaq.Bir gün gəzməyə çıxarkən bir Çobanla təsadüfən tanış olur.Çoban çox yaraşıqlı olur Şahzadə gözlərini çəkə bilmir ondan.Söhbət edirlər və çoban qarşısındakı xanımın Şahzadə olduğunu öyrənir lakin qızın sadəliyi onu cəlb edir.Şahzadə ona nömrəsini verir və harda yaşadığını deyir.Əslində Şahzadə bilirdi evdə onun hansı oğlanla tanış olduğunu bilsələr bu sevginin sonu olmayacaq.Lakin Şahzadə vurulur çobana.Çoban bütün gecəni Şahzadəyə mesaj yazır.Şahzadə bütün gecə çobanla bağlı xəyallar qurur.Bu sevgi böyüyür hər gün.Şahzadə hər boş vaxtı olduqca çobanla görüşür.Onu ən bahalı restoranlara aparır,dadlı yeməklərə qonaq edir,maşınında gəzdirir.Çoban bilir ki,bunları əslində o şahzadə üçün etməlidi lakin o həm də bilir ki,şahzadə onu olduğu kimi qəbul edib.Şahzadə dostlarına ondan bəhs edir lakin dostları onun çoban olduğunu və şahzadə üçün heç nə edə bilməyəcəyini başa salmağa çalışırlar.Şahzadə heç kimi dinləmir sevgilisinə hər gün daha çox bağlanır.Bir il keçir şahzadə evdə sevgilisindən  bəhs edir onun çoban olduğunu deyir və ailəsindən də onu olduğu kimi qəbul etməklərini valideynlərindən bəzən dava edərək bəzən xahiş edərək istəyir.Valideynləri çobanı qəbul edirlər.Yaraşıqlı,boylu-buxunlu çoban artıq şahzadənin dostlarını da fəth edir.Mədəni davranışı ilə hər kəsi “ələ alan” çoban şahzadənin qəlbində hər gün böyüməyə başlayır.Şahzadə onunla evlilik xəyallarə qurur,gəlinlik mağazalarının yanından keçəndə gülümsəyir,uşaq əşyaları görəndə sevgilisini xəyalına gətirərək ana olmaq arzularını dünyasında böyüdür hər keçən gün.Şahzadə çobanın ad günündə ona öz evlərinin yanında torpaq sahəsi hədiyyə edir.İşə düzəlməyinə dəstək olur və başlayərlar şahzadəylə gələcək evlərini tikməyə.Şahzadə ona bəzən ona ev əşyalarından nəyisə hədiyyə edir.Beləcə ev başa çatır.Çobanın ad günündə şahzadənin atası ona maşın hədiyyə edir.Artıq onlar 2 ildən çox bir-birini sevirlər.Şahzadə onu hər bayram öz ailəsinin qohumlarının yığışdığı bahalı restoranlara aparır,gözəl geyimlər alır çobanın heç kimdən pis görünməsinə ya da aşağıda olmasına imkan vermir.Çoban artıq şahzadənin tam ailəsinə daxil olur və hər kəs bilir ki onlar evlənəcəklər.VƏƏƏ STOP!!!Bir gün şahzadənin rəfiqəsi çobanın hansısa klubda fahişələrlə əyləndiyini telefona çəkərək şahzadəyə göstərir.Çobanın əynində şahzadənin hədiyyə etdiyi geyimlər,qol saatı,onlar klubdan çıxır çoban şahzadənin atasının hədiyyə etdiyi avtomobilə fahişəni mindirərək harasa yollanırlar.Şahzadə pərişan olur.İnanmaq istəmir lakin görüntü ona çox ağır gəlir.Beləcə bu fakt təstiqlənir və Şahzadə çobana hədiyyə etdiyi heç nəyi geri almadan çobanın həyatından yox olur...

Çobansa həmin vaxtdan fahişələrlə əylənir,bəzən işini itirir,maşını artıq köhnəlib,şahzadəylə tikdiyi evdə isə hər səhər bir fahişə oyanır şahzadənin çobana hədiyyə etdiyi fincandan çay icərək çobanın pullarını sovurur.

Saf sevgi və kiməsə dəstək olub onu ayağa qaldırmağın sonu bu nağıl kimi bitir.İndi bütün münasibətlər məqsəd üzərində qurulur.Bəzən buna qarşı olsam da bəzən çoban alfonsların şahzadələrinin hesabına kral olaraq arxa nahiyyəsinin açarını itirməsini və şahzadənin tacını fahişələrə tapdalatmasını gördükdə məqsədli münasibətlərə haqq verir və hec bir çobana kral kimi davranmamağa çağırıram qızları.Özünüzü sevin tacınızı qoruyun əziz xanımlar...Doğuluşundan çoban olanı Kral etmək mümkün deyil.Səfil həyatı sürən insana tacınız ağırlıq edəcək buraxın zir-zibilin içində yaşasın həyatını.Zira,Şahzadənin Kralı olmaq hər kişinin işi deyil