Mənim adım Melondu.Yox...Mmmm.Nə
dəxli var adım nədi belə başlamayacaqdım bu mövzuya.Ok.Bir də...
Mən..ıııı biraz özüm-özümü dərk etməkdə çətinlik çəkirəm
arada.Mən bu deyiləm,mən belə olmayacaqdım.Əslində çox geniş çevrəm
var,dostlarım,böyük ailəm,yaxşı təhsilim,özümə çatmasa belə az-çox məvacibim
var.Lakin mən sevgisiz insanam.Melo’nin yoxdu məndə.Ona görə də adımı Melon
qoymuşam bu mənim ruhi adımdı.Mən sevgisiz insanam.Neçə qadın məndən incinib
gedib,bəlkə də neçəsi gecələr ağlayıb bilmirəm.Bəlkə də mən Nihilizmin təsirindəyəm.Hər
şeyi inkar edirəm.Tanrını,sevgini,doğmalığı...Mən öz ailəmi belə anlaya,onlardan
biri ola bilmirəm.Bəlkə ən çox mən istəyərdim sevimli olmaq,bəlkə də istəməzdim
onu belə bilmirəm.Məndə hər şey yarımçıqdı.Mən insan olaraq da yarımçığam.Arada
rəsmlər çəkirəm.Bu təkliyimin təzahürüdü ya nədi bilmirəm sonra rəsmlərdən də
bezirəm.Arada bir qadından xoşlanıram.Səsi,nəfəsi,baxışı,adı belə məni titrədir.Yaxınlaşıram,sahib
oluram,hiss edirəm sonra getmək hissi gəlir.Özüm də bilirəm bu normal deyil
insan belə rəftar etməz,etməməlidi.Bacarmıram...Hərdən deyirəm mən əclafam,hərdən
də zatən içimdəki boşluq mənə hüzur verir.Mənim arzularım var ama onlar belə dəqiq
deyil.Təəccüblüdü bilirəm...
Mən cəmi-cümü
23 yaşında bir oğlanam,kiməm ki?Bir dəqiqə mən insanam...Özümü başqa cür hiss
edirəm görən mən kiməm?-dedi,siqareti yandırıb dodaqlarının arasından tüstünü
fikirli-fikirli ifadəli baxışlarla üfürməyə başladı...
