LAVİNİA...

O rəssam idi.O öz hisslərini fırçaya bulayıb tablo üzərində əks etdirirdi mənəviyyatını.O yaşayırdı öz boyaları,öz fırçası və əsərləri ilə.Bir gün o kor olur...İllərlə o barmaqlar fırçaya toxunmaqdan məhrum olur.Bu onun həyat faciəsidi kiməsə adi gələ bilər...O tənha hiss edir özünü.İçində bir qadın obrazı yaradaraq onu sevməyə başlayır.Bu obraz onun qaranlıqlara məhkum olmuş dunyasında yeganə əlvan rəng olur hansı ki,o əlvan rəngi rəssam öz qəlbinin gözləri ilə görür.O çox çalışır bu obrazı tabloda əks etdirməyə amma risk etmir.Qorxur ki,şüur altı dünyanın yaratdığı bu gözəlliyi barmaqlar korlaya bilər...Bəlkə də o bu obrazı öz fırçasına qısqanır...Amma bir gecə o hisslərini fırçasına tam sığındıraraq bu obrazı tablo üzərində çizməyə başlayır.O bu əsəri əllərinin köməyi,qəlbinin gözləri ilə çəkir...Əsər bitdikdə isə o əsəri uzun illər gizlədir.O öz sevdiyi qadın obrazının portretini belə qısqanır.İllər sonra o əsər sərgiyə çıxmalı olur və portret üçün böyük məbləğ tələb olunur.O məbləğ ki,həmin rəssamı dünya işığına qaytara həmçinin də milyonçu edə bilər...O yenə portret çəkə bilər amma...O özü də bilir ki,bu portertin cizgilərini eyni dəqiqliklə çəkə bilməyəcək.Həm də qısqanclıq...Onun qadın obrazı artıq başqasına məxsus olacaq.Onun qadınının bədən cizgilərinə neçə-neçə həyasız baxışlar bacaxaq...Yox...O əbədi qaranlıqlara məhkum edərək özünü son gününədək öz əsərinə sarılır...Əsərin adı isə LAVİNİA olur...